Quote:
|
Originally Posted by Amuk Murugul
Hullo Bill,
Yes, that is exactly what I'm saying.
First of all, you must realise that the Dutch colonial forces had foreign soldiers fighting for them even in the Atjeh conflicts. First, were the Ugandans, I think, (Africans,anyway), followed by people from the Soelawesi area, the Madoera area and Djawa.
Traditionally, people from Noesantara (Malay Archipelago) had their important/personal implements (as opposed to day-to-day-use ones) custom-made to suit the user's personal characteristics. It was unusual for someone to pick one up at the market  ,except in an emergency. With the varying builds and heights of these people ( unusual to be above 5'7''), the standard-issue klewang would have been wieldy and cumbersome to use, especially in traditional combat. Therefore, the practical modification.
As for the Japanese, even the Soenda, at the time, referred to them as "Oerang Kate" (short people). No doubt many of them faced similar problems with the klewang.
I myself differentiate between my personal instruments and my collection.
Best, |
Hullo Everybody,
Sorry for bringing up an old thread. I was cleaning up some of my stuff and came upon some material taken from Puype. I thought it appropriate to post this relevant bit for posterity. As my Dutch is not as good as that of a native, I ask that a person with better knowledge of Dutch translate it for me. Thank you in advance.
"..Het is heel zelden dat een klewang voor 100% origineel is',
aldus het relaas van een oud-KNIL-soldaat: 'Als de klewangs uitgereikt werden aan de
soldaten begon de ellende voor de officieren. Iedere, hoofdzakelijk inlandse, soldaat, begon te
slijpen en te vijlen aan die dingen [. .. ] Korter of langer gemaakt, soms wat verbreed aan de
punt of een V-vormige punt eraan geslepen. Gewoon zoals hij 'lekker' in de hand lag. Waar
een blanke soldaat met de klewang stond te hakken en te maaien, hoefde de inlandse soldaat
slechts met een geoefende polsbeweging een draaiende beweging te maken om een veel groter
effect te sorteren. Geoefend werd eerst op pisangstammen, later op houten palen. Als er
inspectie was van de klewang kwam er een grote rariteitenverzameling uit de scheden. Deze
laatste waren wel uniform gebleven. Alles werd dan afgekeurd, ingeleverd en nieuwe
klewangs werden uitgereikt. Dan volgde weer hetzelfde gangetje. Uiteindelijk werden er
zoveel klewangs van elkaar en meestal gesneuvelden gejat dat bijna iedere soldaat een nieuwe
klewang had voor inspectie en één voor het gevecht, en één schede. Ook werden veel
klewangs verloren of verzopen [voor jenever verkocht] door de blanke zoals dat heette...".
Best,