Quote:
|
Originally Posted by mietek
"De Japans-Indische zgn. Heiho-klewang Bij de capitulatie van het KNIL in maart 1942 vielen de Japanners grote hoeveelheden wapens in handen. Kabbedijk refereert, overigens zonder een bron te noemen, aan een Japans
rapport van 1942 waaruit blijkt dat alleen al op Java 40.552 sabels op het KNIL waren buitgemaakt. [48] Men mag aannemen dat dit grotendeels Marechausseesabels en andere soorten klewangs (b.v. van de Koninklijke marine en de mariniers) alsmede kapmessen waren. Beseffende dat zij op militair en politie-gebied al snel Indonesische hulp nodig hadden, richtte
de bezetter een militair hulpkorps, Heiho genaamd, op. Volgens L. de Jong trachtten de Japanners voor de Heiho vooral inheemse ex-KNIL-militairen te werven, o.a. omdat deze gewend waren aan discipline, en hij schat dat alleen al op Java ca. 15.000 van deze lieden als 'Heiho-er' dienst namen, waarvan later zeker de helft is omgekomen. De Heiho werd vooral gebruikt voor het aanleggen van wegen, bouwen van depots, lossen van militaire voorraden en
transport naar de gevechtszone. Later nam de Heiho ook actief deel aan de strijd. [49] De Japanners rustten de Heiho uit met een sterk ingekorte klewang (afb. 15). De kling werd 40-45 cm lang en van de gevestkorf waren alle beugels weggezaagd zodat alleen een stootplaatje overbleef. Het laatste om te voorkomen dat het wapen topzwaar zou worden. De klingpunt werd zuiver asymmetrisch en de snede sloot met een spitse boog op de rug aan. De
schede werd navenant ingekort en de onderband, soms de mondingsband, verplaatst. Door deze veranderingen was dit klewang-derivaat als echtwapen praktisch waardeloos geworden, men kon er nauwelijks mee houwen en steken. Het lijkt ons niet denkbeeldig dat de bezetter dit uit iligheidsoverwegingen zo heeft gewild. Dat de Heiho-klewang er in silhouet
enigszins 'Japans' uitziet is volgens ons min of meer toeval, want aan de basisvorm werd niets gewijzigd.
Het ligt voor de hand dat alle soorten klewangtypen en -modellen door de Japanners voor dit doel zijn gebruikt, hetgeen door de vele bewaard gebleven exemplaren wordt bevestigd. Van vele klingen is echter het merk weggeslepen. Interessante variaties zijn die door de Japanners gemaakte wapens, waarbij alleen ingekorte klewangklingen zijn toegepast, zoals (wellicht) een exemplaar met de aangepaste greep van een KNIL-kapmes, dat onlangs op een veiling verscheen [50], en een met de geheel messing greep van een Pruisisch Seitengewehr 71. Zeer interessant zijn tenslotte een tweetal Arisaka-bajonetten, bestemd voor het Nambu Type 100
machinegeweer, waarvan er zich een in het Legermuseum (reg. 010492) bevindt, de ander in een buitenlandse verzameling. [51]"
|
"The Japanese-Indonesian so called Heiho-klewang.
With the capitulation of the KNIL in march 1942 a large amount of weapons came in Japanese hands. Kabbedijk refers, by the way without mentioning a source, to a Japanese report from 1942 from which appeared that only on Java 40.552 sabres where captured from the KNIL. [48] One may presume that this where for the largest part Marechausseesabres and other kind of klewangs (for instance from the Royal navy and the marines) as well as machetes. Realizing that they needed very soon Indonesian help on military and police-field, the occupier founded a military supportcorps, called Heiho. According to proffesor L. de Jong the Japanese tried to recruit for the Heiho especially local ex-KNIL-soldiers, because they where used to discipline and he estimated that only on Java ca. 15.000 of these soldiers enlisted as 'Heiho-er', of which later at least half of that amount died. The Heiho where mainly used for building roads, building of depots, unloading military supplies and tranportation to the combatzones. Later the Heiho took an active part to combat. [49] The Japanese equiped the Heiho with a heavily shorted klewang (pict. 15). The blade became 40-45 cm long and from the hilt basket all guards where sawn away until only a small swordguard was left. The last to prevent that the weapon became top heavy. The tip of the blade became true asymetrical and the edge made a connection with a sharp curve on the backside. The scabbard was shortened in proportion and the mouth string was moved.
By these changes this klewang-derivate became worthless as a real weapon, one could hardly cut and stab with it. It is not hypothetical that the occupier wanted this for security reasons. That the Heiho-klewang is looking in silhouet
somewhat 'Japanese' is in our opinion more or less a coincidence, because nothing was changed on the original shape.
It is obvious that all kind of klewangtypes and -paterns where used for this purpose by the Japanese, which is confirmed by the many examples that where preserved. From many blades the mark was polished away. Interesting variations are the weapons made by the Japanese, with the use of only the shortened klewangblades, like an example with a modified hilt of a KNIL-machete, that appeared recently on an auction [50], and one with de complete brass hilt of a Pruisian Seitengewehr 71. Very interesting are finally two Arisaka-bajonets, intended for the Nambu Type 100
machinegun, of which one is in the Legermuseum (Armymuseum)(reg. 010492), and the other in a foreign collection. [51]"