Quote:
|
Originally Posted by Amuk Murugul
"..Het is heel zelden dat een klewang voor 100% origineel is',
aldus het relaas van een oud-KNIL-soldaat: 'Als de klewangs uitgereikt werden aan de
soldaten begon de ellende voor de officieren. Iedere, hoofdzakelijk inlandse, soldaat, begon te
slijpen en te vijlen aan die dingen [. .. ] Korter of langer gemaakt, soms wat verbreed aan de
punt of een V-vormige punt eraan geslepen. Gewoon zoals hij 'lekker' in de hand lag. Waar
een blanke soldaat met de klewang stond te hakken en te maaien, hoefde de inlandse soldaat
slechts met een geoefende polsbeweging een draaiende beweging te maken om een veel groter
effect te sorteren. Geoefend werd eerst op pisangstammen, later op houten palen. Als er
inspectie was van de klewang kwam er een grote rariteitenverzameling uit de scheden. Deze
laatste waren wel uniform gebleven. Alles werd dan afgekeurd, ingeleverd en nieuwe
klewangs werden uitgereikt. Dan volgde weer hetzelfde gangetje. Uiteindelijk werden er
zoveel klewangs van elkaar en meestal gesneuvelden gejat dat bijna iedere soldaat een nieuwe
klewang had voor inspectie en één voor het gevecht, en één schede. Ook werden veel
klewangs verloren of verzopen [voor jenever verkocht] door de blanke zoals dat heette...".
|
"..It is very seldom that a klewang is 100% original',
according to the story of a former-KNIL-soldier: 'When the klewangs where distributed to the soldiers the misery for the officers started. Every, mainly native, soldier, started to grind and file on those things [. .. ] Made shorter or longer, somtimes a bit broadend to the tip or a V-shaped tip was grinded on it. Just that it felt "comfortable" in the hand. Where a white Dutch soldier with the klewang was standing cutting and mowing, the native soldier only had to make a turning move with a practiced wristmovement to sort a much larger effect. In the beginning practice was done on pisangtrunks, later on wooden poles. When there was an inspection of the klewang, a large collection of curiosities came out of the scabbards.
The scabbards where kept untouched. Everything was disapproved, surrendered and new klewangs where distributed. Then the whole story started again. Eventually so many klewangs where stolen from each other and from those killed in action, that almost every soldier owned a new klewang for inspection and one for combat, but only one scabbard. Also many klewangs where lost or spend in drinks [sold for jenever (kind of gin)] by the white as it was used to say..."